Van Ubud naar Pemuteran: Jungle Trekking, Canoeing & Hot Springs

Vanmorgen vroeg op want om 9 uur zouden we worden opgehaald door een gids voor onze verplaatsing naar Pemuteran, helemaal in het Noorden van Bali. Bij Pemuteran schijnen de mooiste koraalriffen te zijn, dus we gaan daarheen om een dagje te gaan snorkelen en voor de rest zien we wel.

Het ging ons aan het hart om Ubud te verlaten, onze kamers aan de leuke tuin, het tropische zwembadje, de vriendelijke aapjes, maar wie weet waar we nu weer terechtkomen!

Ik had geen mail gehad van Made van Balimadetours over wie onze chauffeur zou zijn, zoals de vorige keer, dus ik had al een herinneringsmail gestuurd en ook nog een SMS. Het voorgevoel bleek te kloppen; toen wij net klaar waren met ontbijt kwam er een bericht dat er iets misgegaan was in hun planning (communicatiestoornis) maar dat Bobi over een uur bij ons zou staan, met hun diepste excuses, blablabla.

Alles was al ingepakt, dus we slenterden naar onze ligbedjes aan het zwembad om even een uurtje ‘bij te komen van het ontbijt’.

Foutje kan gebeuren (valt me nóg mee, tot nu toe!), het was weer opgelost, we waren onderweg!

We gingen op weg naar het Noorden van Bali. Onderweg stopten we op een bergpas, waar het langs de kant echt stikte van de aapjes. Blijft toch leuk, die schattige diertjes, hoewel deze ietsje schuwer waren dan die in Ubud.

Daarna reden we door naar het meer van Tambligan, een bergmeer op 1200 meter hoogte. Op een uitzichtpunt bovenaan een heuvel kon je twee meren naast elkaar zien liggen, maar het was wel een beetje mistig.

We stopten om van het uitzicht te genieten en op die parkeerplaats was ook weer zo’n figuur met rare dieren, dus Linda ging in de herkansing want ze had er spijt van dat ze bij Ulundanu geen leguaan had vastgehouden:

Daarna wilden de dames nog wel even op de foto met een enorme slang, Bobi erbij, Nico erbij…..en dat allemaal voor 30.000 rupiah, 1,80 euro.

De weg naar beneden was steil en smal, maar niet zo lang gelukkig, want ze rijden hier echt als gekken!

Bij het meer werden we opgewacht door een lief glimlachende gids, waarmee we een tocht gingen lopen door de jungle!

We kregen allemaal een bamboestick mee en een gele sash om en hopla, het oerwoud in!

De gids vertelde onderweg van alles over de planten die we tegenkwamen, orchideeën, enorme Ficusboom, varens, lianen, allerlei vruchten, enz.enz.. 

De kids waren vooral geïnteresseerd in de dieren die ze tegen zouden kunnen komen en waren een heel stuk geruster toen ze ontdekten dat dat allemaal wel mee zou vallen. Overal groeiden ook lianen en in een open stukje moesten we natuurlijk even het Tarzangevoel ervaren.....

Het was echt heel bijzonder om dwars door die jungle te lopen, smalle paadjes, bergje op, bergje af, heel veel vogelgeluiden onderweg, echt weer een nieuwe ervaring!

Midden in het oerwoud stond dan opeens zomaar weer een tempeltje, beetje krakkemikkig maar wel in gebruik, want er stonden verse offerbakjes.

De terugweg gingen we niet lopen maar varen, en hoe!

In het meer aan een bamboe-wiebelsteiger lagen prehistorische kano’s klaar.

Dat waren dus echt gewoon twee uitgehakte boomstammen die met touwen aan elkaar waren bevestigd!

De meiden gaven aan dat ze graag mee wilden peddelen, dat vonden de ‘locals’ die deze taak eigenlijk hadden heel bijzonder, ze bleven er over giechelen maar het ging uiteindelijk allemaal erg gezellig.

Heerlijk vredig gleden we over het water. De gids vertelde intussen dat hij vlak aan het meer woont en dat hij elke ochtend vissen gaat vangen voor het eten. Ze doen dat met netten, die ze ongeveer elke 10 dagen op andere plaatsen neerhangen en elke dag leeghalen. De vissen die gevangen worden zijn ongeveer zo groot als een hand.

De man vertelde ook dat hij eerst dichter bij het huidige meer woonde, maar dat het  waterniveau van het meer een aantal jaren geleden zodanig was gestegen dat alle huizen ondergelopen waren. Inmiddels is het water weer laag en komen er weer mensen wonen direct naast de tempel.

Al met al een superleuk uitje, zoiets hebben we nog niet gedaan hier!

We reden verder richting Noordkust en moesten wat gaan schuiven in het programma; omdat we later vertrokken waren en de lunch wat langer duurde hadden we geen tijd meer voor de Boedhistische tempel én de hotsprings. Omdat de hotsprings langer open waren kozen we hiervoor, de tempel doen we dan op het volgende verplaatsmoment.

Intussen kwamen we ook door Munduk, eigenlijk onze bestemming ná Pemuteran. Dit was echt zo’n oud bergdorpje, we zagen het niet zitten om hier 2 nachten door te brengen (geen zwembad, mistig, beetje kil (want hoog in de bergen)) dus we gaan ons plan een beetje aanpassen. Even onderweg advies gevraagd aan onze privé-chauffeur en die was het helemaal met ons eens. Hotel meteen geannuleerd, nieuwe ga ik zo even zoeken.

De heilige bronnen van Banjar zijn een begrip op Bali. Het water is afkomstig uit de vulkaan en heeft een zwavelachtige samenstelling, dat ruik je als je binnenkomt maar dat verdwijnt heel snel. Het schijnt erg helend te zijn voor allerlei aandoeningen.

We waren een beetje sceptisch maar ach, laten we maar gewoon in die plas gaan liggen, waarom niet! Er waren drie baden, twee aan elkaar, met in het bovenste 8 spuitende draken (naga) en in het onderste 5. In een bad ernaast spoot het water echt van 4 meter hoogte naar beneden, ongelooflijk wat een kracht er dan op je rug terechtkomt!

We poedelden een beetje in de diverse baden (37 graden is het water!) en zelfs Bobi waagde zich erin op het laatst.

Hij vertelde dat Balinezen het helemaal niet zo hebben op water, de meesten kunnen ook niet zwemmen. In hun ogen is de zee namelijk het domein van de onderwereld, en daar moet je zo ver mogelijk bij vandaan blijven. Dit is waarschijnlijk ingegeven door het feit dat er op sommige plaatsen rond Bali gevaarlijke stromen zijn, waardoor mensen in nood terecht zijn gekomen.

Hij heeft ons vandaag ook helemaal uitgelegd hoe het allemaal zit tussen die verschillende Hindoe-goden en Hindoe-soorten, klinkt allemaal heel logisch.

En een nieuwe uitdrukking geleerd, MBA (married by accident). Hier op Bali is nl. geen enkele vorm van voorlichting maar als je iemand zwanger maakt, moet je met hem/haar trouwen, vandaar MBA. Tja….

Na het baden op weg naar onze volgende bestemming, Taruna Homestay in Pemuteran. We reden voor ons gevoel haast van de wereld af en stopten ergens langs de weg (het was al donker).
Toen kwamen we opeens in een soort oase terecht. Een superlieve familie begroette ons vrolijk en de vader des huizes leidde ons door de tuin heen naar ons verblijf; echt supermooi, nog veel mooier dan in Ubud. Een heerlijke veranda met ligbedden aan de tuin, en twee kamers met tussendoor met een enorm bed erin. Op het bed lag een mooie versiering met een blad waarop ‘Welcome Familie Scheffers, we wish you a nice stay, family Taruna’ stond, echt zó verzorgd allemaal!

We kregen een welkomstdrankje (vers fruitsap naar keuze, uiteraard) en hebben lekker zitten eten in het familierestaurant (net nieuw gebouwd).

De badkamer is half buiten, douchen in de open lucht, morgen maar eens beter bestuderen, als het licht is!