Laatste dagje Ubud: Royal Palace en Kecak Dance

Vanochtend lekker een beetje uitgeslapen. Na een ontbijtje op ons dakterras was het hoog tijd om even lekker bij te bruinen aan het zwembad. Rond deze tijd is iedereen culturele dingen aan het doen, dus we hadden de hele tuin voor ons viertjes. Lekker lezen, beetje dobberen, echt afzien!

Opeens kwamen er twee apen de tuin in lopen, zo langs de ligbedden, op hun gemakje even kijken of er iets te eten viel. De offerbakjes met fruit en cake die overal elke dag worden neergelegd voor mooi weer, goed geluk enzenz. werden uiteraard vakkundig geplunderd en ze liepen weer verder, hup over de rand van de tuin heen naar het dak van de buren. Echt zó grappig, gewoon een aap in je tuin!

Pas rond een uur of half drie gingen we weer richting dorp. We liepen langs het apenbos, waar op de stoep een hele familie in de zon lag. 

De apen kunnen overal zelf heen, er is wel een hek, maar dat is maar 1.80 hoog. Als je je arm uitsteekt klimt er gewoon weer eentje op je schouder, die even lekker je haar in de war gaat zitten frutten. Echt zo grappig! Als je ze probeert te aaien (eigenlijk probeerde ik hem weer van Manon af te duwen want hij was echt niet van plan om te vertrekken) beginnen ze naar je te blazen, maar verder doen ze helemaal niks, echt vriendelijke beestjes.

In het dorp aangekomen eerst maar even lunchen, prachtig uitzicht op de rijstvelden!

Dat is best vreemd in dit dorpje; de twee hoofdstraten zijn superdruk, alles op elkaar gepropt, hierboven zelfs de huistempel op het dak gebouwd, maar als je dan achter de huizen komt zijn er opeens weer rijstvelden.

Even snel kijken in de supermarkt. Kijk nou, Verkade speculaasjes te koop! Met Maleisische opdruk dus gewoon voor de locale bevolking bedoeld, haha!

En niemand raadt wat ze nog meer hadden: Regenboogcake, die mooie taart met die gekleurde laagjes die wij ook wel eens maken!

Het doel was een bezoek aan het Royal Palace, maar dat hadden we snel gezien, want alleen het voorportaal is toegankelijk. Weliswaar gratis, maar ook erg weinig te zien.

Onderweg naar het waterpaleis van Ubud kwamen we langs zo’n bak met vissen, waar je met je voeten in kunt zitten, een fish spa.

Dat is wel even leuk natuurlijk, kostte drie euro per persoon (!) dus wij meiden lekker met onze voetjes in het aquarium.

Wat een raar gevoel is dat! Tientallen visjes knabbelen de dode huidcelletjes op, dat kriebelt! Het voelt een beetje alsof je op een trilplaat staat!

Onze voetjes waren superzacht, echt heel leuk om even mee te maken. Linda en Manon hebben ook hun handen in het water gehouden, dat maakt die visjes niks uit, die eten alles!

Het waterpaleis hier in Ubud was ook leuk om even te zien, maar niet heel spectaculair. Je mocht alleen lopen over het pad tussen de waterlelies, verder nergens.

Ze hadden hiernaast een echte Starbucks dus daar moest natuurlijk even koffie gedronken worden (Nico) en taart geproefd (Linda en Manon). 

Voor deze Indonesische vestiging was het toegangsbord zelfs helemaal uit hout gesneden, leuk detail. De rest was gewoon Amerikaans, inclusief red velvet cake.

Het was inmiddels al half 6 en we wilden om 7 uur een voorstelling bijwonen van de Kecak dans, een oude, traditionele dans rond een kampvuur. Dus eerst maar even over de Ubud Market Place! Nou ja, Marketplace, het waren lange gangen (wel airco!) met kraampjes.

 Overal verkochten ze hetzelfde en overal proberen ze je naar binnen te trekken, zeker als ze denken dat je iets wilt hebben. Linda en Manon hebben allebei slippers gekocht, Manon nog een tasje en we hebben nog een Bali-souvenir voor in de kast gekocht. Overal onderhandelen, want dat is zeker goed voor korting. Duurt alleen wel ff, dus geen tijd meer om voor de voorstelling te eten.

Op een binnenplaats voor een dorpstempel was de voorstelling.

Opeens kwamen er wel 100 mannen het plein op gesprongen, allerlei oerkreten werden geslaakt en ze gingen in een kringetje rond het vuur zitten. Er werd een verhaal uitgebeeld, echt heel grappig om te zien. De mannen zongen en maakten synchroon (!) allerlei bewegingen en tussendoor dansten meisjes, maar ook een aap (verklede man) en een soort koning.

 Na deze dans (die duurde drie kwartier), kwam er een dans over twee jonge meisjes, weer met een heel koor erachter dat zat te zingen en gebaren te maken.

 Als klapstuk werd er een vuur gemaakt van kokosschillen. Daar omheen ging een man staan dansen en opeens ging hij midden op die brandende kokosschillen dansen! Echt ongelooflijk! En dat ging maar door, arme voeten van die man!

Het was echt wel speciaal om mee te maken, deze traditionele dansvoorstelling. In Kuta hadden we natuurlijk ook al Barongdans gezien, dus we zijn weer helemaal ‘bij’ met de danscultuur hier in Indonesie!

Na het dansen nog even heerlijk Indonesisch gegeten (Mie goreng voor Manon, Roergebakken kip met cashewnoten&groente voor Linda en Roergebakken biefstuk met groente voor ons) en het is alweer tijd om terug te lopen naar het hotel.

Langs het apenbos, maar alle apen lagen lekker te slapen, want we hebben er geeneen gezien.

Het is vanavond superhelder hier, de sterren zijn zó groot, echt heel mooi om te zien!

Morgen verplaatsen naar Pemuteran, in het Noorden van Bali.

We hebben weer een auto met chauffeur geboekt, die komt ons als het goed is om 9 uur ophalen voor weer een dagje bezienswaardigheden. Wat precies, dat lezen jullie morgen!!!

(klonk in elk geval goed, die mail van Made).

Oh, wat we hier hebben geleerd, de oudste zoon heet Wayan, de tweede Made, de derde Nyoman en de vierde Ketut. Vaak krijgen ze nog een tweede naam omdat er anders wel erg veel dezelfde namen zijn, maar aan deze namen kun je dus zien of een zoon bijv. de oudste is in het gezin.