Van de jungle naar de bergen

Vandaag hoefden we alleen op tijd te ontbijten (vóór 10 uur) dus het was relaxed opstaan en op het gemak naar het ontbijtterras slenteren.

Heerlijk zitten eten en daarna op het gemak de koffers ingepakt. Nog even een kleine blik in de jungle en toen was het toch tijd om te vertrekken.

Er kwam een golfkarretje om onze koffers op te halen en de meiden hebben hun charmes in de strijd geworpen om mee te mogen rijden (ons huisje ligt bijna een kilometer van het hoofdgebouw). Breed lachend en zwaaiend kwamen ze aanrijden toen wij aan het betalen waren. Een Hollandse glimlach doet wonderen ;-)

We gingen weer met het bootje naar de overkant, naar Kuala Tahan, waar de auto op het parkeerterrein stond. 

Dit hotel, Mutiari Resort Taman Negara, is het enige hotel dat aan de junglekant van de rivier staat. Aan deze kant lopen geen wegen en is alleen hotel en daarachter jungle. Voor 1 RM (0.25 cent) vaar je met een bootje naar Kuala Tahan, waar de wegen naar de bewoonde wereld weer beginnen. Kuala Tahan is trouwens niet echt een leuk plaatsje, blij dat we in het jungle-resort zaten!.Om 11.10 stond alles weer in de auto en waren we klaar voor de start.

De rit naar Cameron Highlands, de theevelden, aardbeienvelden enzenz. van Maleisie was 258 km, maar we hebben ons enigszins verkeken op de reistijd; bijna 5 uur gereden want de weg van uit Kuala Tahan is een soort gatenparcours en daarna ging het veel door de bergen heen dus dat schoot ook niet zo erg op.

Maar als je niet hard rijdt kun je tenminste ook niet botsen op een olifant:

Onderweg hebben we even geluncht bij de McDonalds in Jerantut. Echt zó grappig, de mensen hier zijn niet erg gewend aan westerlingen, ze begonnen helemaal te giechelen en spraken onverstaanbaar Engels. Op gegeven moment kwam er eentje vragen waar we vandaan kwamen, druk gegiechel weer om het aan elkaar door te vertellen! Een BigMac menu (large) kost hier 2.40 euro, haha!

Een stukje verder hebben we in een gehucht koud drinken gekocht bij een familiewinkeltje. Met gebarentaal kom je een heel eind, blikjes cola light, halve liter flesjes water en grote 1,5 liter fles bijelkaar voor 1,25. Heel vreemd hoe de prijzen hier liggen. De hotels zijn Amerikaanse prijzen (iets goedkoper dan Nederland) maar eten en boodschappen zijn dan zo ontzettend goedkoop. Benzine trouwens ook, 45 cent per liter.

Ons hotel hier is weer heel anders, hier in de bergen is het een stuk koeler, tenminste, ’s nachts, dus we hebben het voor het eerst in drie weken niet heet! Ook wel even lekker (geen vest nodig trouwens hoor, die slepen we echt voor niks mee al drie weken!).

Dit dorpje is echt heel typisch, ongelooflijk rommelig, alles doorelkaar. Tientallen kleine winkeltjes die allemaal hetzelfde verkopen, je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat ze nog wat verdienen.

Ergens in de chaos vonden we een restaurantje wat geen TL-balken aan het plafond heeft (daar houden ze hier erg van, plastic stoelen en TL-balken) en daar hebben we prima biefstuk zitten eten voor 17,50 RM (delen door 4 is 4.40 euro).

Een stukje verderop zat het Nederlandse gezin te eten dat we nu in drie dagen tijd al vier keer zijn tegengekomen, echt zo grappig, iedereen doet een beetje hetzelfde rondje (of tegen de klok in).

Vandaag dus eigenlijk weinig beleefd, wel erg genoten van de mooie landschappen onderweg.

Oh, nog wel de Doerian gezien. Stinkfruit noemen ze het ook hier. Het ziet er niet uit, ruikt echt vreselijk naar zweetkaas of rotte uien of zoiets. 

We zagen het liggen en vroegen nieuwsgierig of dat nou Doerian was, waarop die man meteen een stuk aanbood. Wij meiden zijn watjes en gingen dat stinkspul dus echt niet proeven, maar Nico was de held van de familie en at dapper wat weg. Volgens hem smaakt het naar 'geplette gefrituurde uien'.

Morgen de theeplantages bezoeken en de aarbeienkwekerijen en wie weet wat we nog tegenkomen!