Kuala Lumpur: de naam is het mooiste deel van deze stad.

Vanmorgen toen we wakker werden zagen we dat er in ons appartement levende wezens rondliepen met meer poten dan wij, getver! Nico had er zelfs vannacht één in zijn bed aangetroffen en is uiteraard naar de receptie gelopen om te klagen, ze zouden het gaan fiksen vandaag, we zijn benieuwd.

Beetje rustig aan gedaan vanmorgen, dus om 10.30 liepen we richting metro. Het station is vlakbij, dus dat is erg gemakkelijk, maar die namen daar moeten we nog een beetje aan wennen! Wij zitten bij Chan Sow Lin, maar voordat we kunnen onthouden waar we moeten overstappen zijn we weer even verder.

Het metrostation bij Petronas Towers zit in een winkelcentrum dus eerste stop H&M. Het blijkt hier een kopie te zijn van de Nederlandse winkels, zelfs de prijzen kloppen, dus dat is alleen zonde van de ruimte in de koffer, eerst maar eens kijken in winkels die we in Nederland niet hebben, zoals de cotton-on waar Linda een hartstikke leuk jurkje heeft gekocht. Na koffie (Nico) bij de Starbucks dan toch op weg naar de beroemde tweelingtoren.

Nadeel van zo’n groot gebouw is dat het niet op een foto past, zucht. En jammer dat er wat smog hangt in de stad, waardoor we niet zulke mooie blauwe luchten hebben als op Bali, niet zo goed voor de foto’s. Het is hier wel warm zo'n 32 graden.

De toren zien er trouwens imposant uit, helemaal van staal, echt mooi om te zien. Op de onderste verdiepingen zit een zeer luxe winkelcentrum met Chanel, Dior, Marc Jacobs, Herreira, Hermes en Prada op een rijtje. Beetje boven ons budget, we willen nog meer kopen deze vakantie.

Aankoop van de ochtend: 2 flessen water en 2 cola light en paar rolletjes mentos voor het enorme bedrag van 2 euro bijelkaar. Echt goedkoop hier, dat drinken! En nog wel in de towers!

We wilden eigenlijk over de loopbrug tussen de torens lopen. Volgens onze reisgids is dat gratis maar dat is inmiddels achterhaald; de tickets zijn tot en met dinsdag  sowieso uitverkocht dus hoefden we niet na te denken of dat de moeite waard is.

We besloten door te lopen naar de Central Market, een overdekte marktplaats. Wat een chaos in deze stad zeg, alles past net niet bijelkaar en bordjes voor toeristen moeten ze nog uitvinden. Gelukkig spreekt iedereen wel Engels en zijn ze erg behulpzaam als je iets vraagt dus we vonden het eigenlijk snel.

De Central Market is een grote verzameling van kraampjes met van alles en nog wat. Na een tijdje bedachten we ons hoe relaxed het is om gewoon rustig te kunnen kijken. Op Bali werd je meteen gestalkt door zo’n verkoper als je maar naar een paar slippers durfde te gluren!

Op de markt vond Manon een leuke horloge-armband dus beide dames hebben alweer een aankoop gedaan vandaag.

Eenmaal buiten bleek er een tropische regenbui te zijn, hebben wij weer! Ongelooflijk hoeveel water er in korte tijd naar beneden komt. Gelukkig zijn grote delen van de winkelpuien voorzien van een soort overkapping, dus we konden wel een beetje verder lopen. 

Toen we een bordje met Subway zagen zijn we meteen naar binnen gerend voor een Amerikaanse Subway-lunch! Toch het beste (in onze ogen) wat we hier in Chinatown konden vinden, het eten hier op straat ziet er op zich goed uit maar de mensen eten hier echt ongelooflijk vies (smakken, spugen) dus daar willen we eigenlijk niet tussen zitten.

Na de subway was het min of meer droog en begaven we ons naar Petaling street. Dit is een straatje in Chinatown met, zo bleek, een heleboel kraampjes met van alles en nog wat. Volgens onze reisgids moet je hier flink afdingen dus dat hebben we gedaan. Manon kocht een portemonnee en ik 2 horloge-armbanden. Eerst waren ze 20 Ringitt per stuk, toen twee voor 35 Ringitt maar uiteindelijk 2 voor 20. Hihi, dat is 5 euro voor twee horloges. Nu even kijken hoe lang ze meegaan….

Een paar kramen later hadden de ladies hun oog laten vallen op een Michael Kors tas. ‘First quality copy’, natuurlijk. Het eerste kraampje zakte niet genoeg in prijs naar onze zin, de tweede winkel ook niet. De derde dat waren serieuze onderhandelingen. Eerst was de prijs 280 voor één tas. Ja doei, dat is 70 euro.

Dus onderhandelen. Hij eindigde met 150 Ringitt. Toen gooiden wij in de strijd dat we twee tassen wilden hebben. Dat werd dan 300 Ringitt, hahahahaha.

Dus de dames zielig kijken met hun studenten-geen-geld-houding en keihard vastgehouden aan het laagste bod van onze kant: 150 Ringitt voor twee tassen.

Dat ging hem niet worden volgens de verkoper en die deed er echt van alles aan om hoger te komen, maar wij liepen dan maar gewoon weg. Eindresultaat: twee tassen voor 150 Ringitt. Hij was vol bewondering ‘jullie zijn goed, erg slim!’. Altijd leuk om te horen, hihi! 

En dan kom je, zomaar in een normale straat, weer heel even keihard met beide benen op de grond bij een enorm doek met boodschappen voor MH17. Blijft bizar.....Linda en Manon grepen meteen een stift......

Na Petaling street gingen we op zoek naar de één na hoogste toren van Kuala Lumper, Menara tower. Deze toren is 421 meter hoog maar lijkt hoger dan de Petronas Towers (die zijn 452) omdat hij op een heuvel staat.

Gelukkig ging er een busje van de bodem van de heuvel naar de ingang van de toren.

Je kunt met de speedlift naar boven. Tot observatieplatform (276 meter) en nog één hoger (322 meter). Die veertig meter extra kosttte meteen het dubbele dus dat gingen we maar niet doen, we moeten ook nog eten vandaag ;-)

Zoef, we gingen naar boven met de lift. Die lift gaat écht supersnel, binnen een paar seconden stonden we op 276 meter hoogte op een een groot platform met overal ramen om de hele stad te kunnen zien. Wat een immens grote stad is dit! Heel veel hotels en gebouwen hebben zwembaden, soms halverwege, soms bovenop, heel grappig om te zien. Na een paar rondjes storten we ons weer naar beneden in de speedlift. Beneden is nog een klein tentoonstellinkje met oude Maleisische huisjes en er zou een jungle pad zijn, maar dat pad ziet er echt niet uit dus daar zijn we maar niet overheen gelopen.

Het was inmiddels half 6 dus maar richting Bukit Bintang, de gouden driehoek. Hier zitten veel winkels en winkelcentra volgens de gids. Inderdaad, honderden winkels gezien, allemaal Asian mode en spullen die wij al jaren niet meer willen hebben. Vanavond maar even googlen voor een normaal Winkelcentrum!

Om te vieren dat we in de grote stad zijn hebben we bij de McDonalds ‘gedineerd’. Hier kost een BigMac Menu extra large 10 Ringitt, dat is 2.50 euro ;-)
De watermeters lopen hier boven de grond omdat de straten steeds worden opgehoogd en de winkels blijven staan, ziet er echt niet uit:

Na het eten op zoek naar Bukit Bintang plaza, een groot winkelcentrum. Na even verdwaald te zijn op de avondmarkt vonden we een centrum met honderden winkels, jemig wat vermoeiend dat geslenter!

We kwamen thuis rond 9.15 en troffen onze ‘vrienden’ weer in grote getale aan in ons appartement. Jippie! Nico heeft er een stuk op tien gevangen en Linda en ik zijn ermee naar de receptie gelopen. De dame achter de balie bleef er zowat in en bood om direct een ander appartement aan. Dit bleek helemaal schoon te zijn dus gauw alle spullen verhuisd! Wel lekker even zo’n appartement, complete woonkamer met keuken, twee slaapkamers, twee badkamers, even beetje meer ruimte!

Én uitzicht op beide grote torens, vanuit onze slaapkamers:

Morgen weer een dag!